Título: Laxeiro sobre papel
Artista: Laxeiro
Tipo de obra: debuxo
Comisario: Javier Pérez Buján
Inauguración: 29 de xullo, 2016.
Clausura: 18 de setembro, 2016
Lugar: Fundación Laxeiro
Dentro das funcións que a Fundación Laxeiro desempeña durante todo o ano, a investigación é unha liña de traballo que segue o seu curso de forma continua, máis alá da publicación do Catálogo universal en 2009 e da publicación do volume titulado Laxeiro, os escritos de Don Ramiro, en 2011. Durante todo o ano, a Fundación Laxeiro realiza unha serie de reunións periódicas nas que se examinan e expertizan obras atribuídas a Laxeiro, catalogando as que resultan ser auténticas e desbotando as que a súa autoría resulta dubidosa.
A exposición que a Fundación Laxeiro mostra ata o 18 de setembro, baixo o título Laxeiro sobre papel, é unha exquisita selección de trece pezas, case todas dos anos trinta, nas que se abre o seu repertorio iconográfico a través de sinxelos debuxos e bosquexos.
Así, a pegada do debuxo de herdanza modernista de liña clara, a súa tan característica estética granítica e mesmo a súa influencia tenebrista e esperpéntica das novas figuracións de Entre guerras, móstranse neste conciso pero variado repertorio da imaxinería laxeiriana.
O tema principal, como sempre ocorre con Laxeiro, é o elemento humano. É sabido que Laxeiro non foi un pintor de paisaxes ou bodegóns, senón que sempre atopaba os seus temas na condición humana. Observador minucioso e debuxante áxil, nestes debuxos de primeira época, podemos atopar xa a mestría de quen, cos anos converterase nun mestre da liña e a expresión. O retrato, os grupos humanos, as máscaras e un inquedante pensador forman a galería deste singular elenco de personaxes cos que Laxeiro vai sinalando os seus intereses argumentais e estéticos.
A través dunha maternidade, un home con chapeu, un grupo de nenas e un grupo de lavandeiras, Laxeiro mostra un debuxo moi dinámico, no que a liña limpa da herdanza modernista, aínda está presente, igual que nun debuxo de dúas cabezas rotundas que ilustran de forma moi gráfica o seu paso desa estética do modernismo ao que sería coñecido como a estética granítica.
O seu gusto por o esperpento e as máscaras que definiu dunha forma tan persoal o seu traballo, anúnciase con dous magníficos debuxos coloreados que recollen o ambiente artístico das novas figuracións do período de Entre guerras e a herdanza evidente de artistas como Gutiérrez Solana.
O seu talento para o retrato está presente tamén na mostra, con espléndidas cabezas de homes e mulleres, entre as que destaca o retrato dun solado na fronte de Asturias e a súa capacidade para captar a complexidade psicolóxica do modelo, en pezas como Rapaz, Retrato ou Cabeza de nena.
As obras están dispostas sen enmarcar, en catro vitrinas horizontais, agrupadas temática e estilisticamente, facilitando unha lectura rápida e próxima das obras, ao tempo que permite tamén deterse, dunha forma moi íntima en cada unha das obras que conforman a exposición.